Józef Michał Łukasiewicz (Łukaszewicz)

Przeszedł do historii jako prezydent miasta Starej Warszawy i kupiec warszawski z II połowy XVIII wieku. Pochodził z rodziny Ormian Polskich, przybyłej do Warszawy z Kamieńca Podolskieg. Był kupcem znanym i zamożnym, prowadził handel "turecki" i winny, był właścicielem domu przy Rynku Starej Warszawy. Poczynając od 1769 roku był wybierany do wielu odpowiedzialnych zadań i zaszczytnych funkcji, w tym jako radny zasłynął jako czołowy współpracownik Jana Dekerta. Jego podpis figuruje na "Memoriale miast", stanowiącym ukoronowanie słynnej "czarnej procesji" 24.XI.1789 r. Po śmierci Dekerta objął funkcję prezydenta, co następnie potwierdziły wybory w 1791 r. Przyjął także po Janie Dekercie funkcję plenipotenta miast Wielkopolski. Łukasiewicz był uważany przez współczesnych za jednego z tych działaczy mieszczańskich, którzy wymiernie przyczynili się do dzieła reformy miejskiej, często nawet kosztem spraw prywatnych. Jego działalność obfitowała w wiele burzliwych wydarzeń, aż po rozwiązanie magistratu polskiego Warszawy 9.VIII.1796. Wspomnieć warto, że żonaty był z Katarzyną z Augustynowiczów, wdową po kupcu Jakubie Muradowiczu, z którą miał syna Józefa Kazimierza.