Głos Uczelni - Nr 66 - Z żałobnej karty
Profesor
Michał BOHOSIEWICZ
(1914 - 1998)
Michał Bohosiewicz urodził się 25 marca 1914 roku w Banile (Rumunia) w rodzinie ziemiańskiej. Szkołę podstawową ukończył w Rumunii, a do gimnazjum uczęszczał w Kołomyi, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości.
W 1933 roku rozpoczął studia na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Dwuletnia przerwa spowodowana przewlekłą chorobą, a później wybuch II wojny światowej, nie pozwoliły Mu na ukończenie studiów w normalnym terminie.
Jako obywatel rumuński został zmobilizowany w lecie 1939 roku do rumuńskiego wojska, w którym pełnił służbę w formacjach weterynaryjnych z krótkimi przerwami do 1944 roku w stopniu sierżanta podchorążego. Po demobilizacji zapisał się na Wydział Weterynaryjny Uniwersytetu w Bukareszcie, jednak konieczność pracy zarobkowej nie pozwoliła Mu na kontynuowanie studiów. Od lata 1944 roku do jesieni 1946 roku pracował jako robotnik w przedsiębiorstwie transportowym.
Pierwszym transportem repatriacyjnym dla Polaków obywateli rumuńskich przybył jesienią 1946 roku do kraju i zapisał się na ostatni rok studiów na Wydział Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Obywatelstwo polskie otrzymał w 1947 roku, a dyplom lekarza weterynarii uzyskał rok póniej.
Michał Bohosiewicz od jesieni 1947 roku rozpoczął pracę w Katedrze Farmakologii Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. W 1951 roku uzyskał stopień doktora nauk weterynaryjnych, w czerwcu 1962 roku habilitował się i uzyskał stopień docenta z zakresu toksykologii weterynaryjnej, zaś w 1972 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1963 roku został mianowany kierownikiem Zakładu Toksykologii i na tym stanowisku pozostał do przejścia na emeryturę w 1981 roku.
Profesor Michał Bohosiewicz był cenionym toksykologiem weterynaryjnym, uznanym specjalistą w zakresie laboratoryjnej diagnostyki zatruć zwierząt i współorganizatorem pierwszego w kraju laboratorium toksykologicznego. Profesor był niekwestionowanym ekspertem sądowym, występował ponad sto razy jako biegły w przypadku masowych zatruć zwierząt.
Profesor Bohosiewicz był autorem i współautorem 141 prac doświadczalnych i kazuistycznych, które są cytowane w wielu monografiach; autorem oryginalnego polskiego podręcznika "Toksykologia weterynaryjna", autorem rozdziałów "Zatrucia zwierząt" w podręcznikach zbiorowych: "Choroby Świń", "Choroby owiec", "Choroby bydła". Był autorem tłumaczeń wielu prac naukowych z języka rumuńskiego i czeskiego.
Przez kilkanaście lat Zakład Toksykologii, którego kierownikiem był prof. Bohosiewicz, prowadził badania nad skażeniem środowiska w Legnicko-Głogowskim Zagłębiu Miedziowym. Były to pierwsze kompleksowe badania nad rozmieszczeniem miedzi, ołowiu i cynku w krwi, narządach wewnętrznych zwierząt, mleku krów, kościach, sierści i kale oraz w paszach.
Przez wszystkie lata pracy w katedrze prof. Bohosiewicz prowadził zajęcia dydaktyczne początkowo z farmacji i farmakologii, a później wykłady z toksykologii weterynaryjnej. Na zlecenie Ministerstwa Szkół Wyższych opracował w 1964 roku program zajęć dydaktycznych z toksykologii, który wszedł do nowego programu studiów weterynaryjnych. Profesor wypromował trzech doktorów, opracował 14 recenzji prac doktorskich i trzy recenzje prac habilitacyjnych. Wielokrotnie wyjeżdżał za granicę na staże naukowe jako wykładowca i ekspert na Węgry, do Czechosłowacji, Rumunii, NRD i Bułgarii na wydziały szkół akademickich oraz do oddziałów toksykologii weterynaryjnych instytutów naukowych i terenowych placówek diagnostycznych.
Profesor Bohosiewicz był członkiem Polskiego Towarzystwa Toksykologicznego, Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych i Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego. Został uhonorowany wieloma nagrodami oraz odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Profesor Michał Bohosiewicz pozostanie na zawsze w naszej pamięci jako człowiek skromny i prawy, mądry i doświadczony badacz, ceniony uczony nie dbajšcy o tytuły i zaszczyty. Wszystko co osiągnsł było zasługą Jego żmudnej i wytężonej pracy, pracy, czasami ponad siły Jego zdrowia nadwątlonego zmiennymi kolejami losu. Był wymagający wobec podwładnych i współpracowników, ale zawsze dla nich życzliwy i sprawiedliwy w osądach. Był przede wszystkim surowy i wymagający wobec siebie.
Profesor Michał Bohosiewicz zmarł 30 czerwca 1998 roku i został pochowany 7 lipca we Wrocławiu na cmentarzu przy ul. Bujwida.
Józef Dębowy
